Prof. Marian Piekarski rozpoczął pracę w Politechnice Wrocławskiej w 1956 r., będąc jeszcze studentem czwartego roku studiów. W latach 1966-1972 był prodziekanem Wydziału Elektroniki, w latach 1972-1978 i 1987-1991 zastępcą dyrektora Instytutu Telekomunikacji i Akustyki, a w roku 1981 jego dyrektorem.

Zainteresowania naukowe i dydaktyczne prof. M. Piekarskiego dotyczą teorii obwodów i sygnałów, szczególnie cyfrowego przetwarzania sygnałów. Jest uznanym specjalistą w tej dziedzinie. Znaczące wyniki uzyskał w zakresie rozwinięcia i zastosowania metod topologicznych analizy i syntezy układów elektronicznych, metod syntezy układów mikroelektronicznych, badań bezwzględnej stabilności wielowrotników oraz układów wielowymiarowych, metod bezpośredniej syntezy układów analogowych, dyskretnych i cyfrowych metodami przestrzeni stanów, metod interpolacji macierzami rzeczywistymi dodatnimi i macierzami rzeczywistymi ograniczonymi. Jego prace są cytowane przez wielu zagranicznych autorów. Profesor M. Piekarski jest promotorem 14. prac doktorskich, autorem ponad 120. prac naukowych, w tym opublikowanych w czasopismach krajowych PAN ("Archiwum Elektrotechniki", "Rozprawy Elektrotechniczne", "Bulletin of the Polish Academy of Sciences") i zagranicznych ("IEEE Trans, on CAS", "Proc. of IEE", "International Journal of Circuit Theory and Applications", "Electronics Letters", "Journal of Franklin Institute", "ISCAS", "ECCTD", "ISYNT").

Prof. M. Piekarski jest członkiem Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji PAN (aktualnie jest wiceprzewodniczącym Komitetu), Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej (od 1996 r. jest jego członkiem honorowym), Komitetu Narodowego Międzynarodowej Unii Radiowej (URSI, jest przewodniczącym Komisji C-Sygnały i Systemy), prezesem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Jest również członkiem The Editorial Board międzynarodowego czasopisma naukowego "International Journal of Circuit Theory and Applications".

Materiały pochodzą z ksiązki wydanej na 50-cio lecie wydziału Elektroniki.