Liczniki to układy cyfrowe, które służą do zliczania i pamiętania ilości impulsów podawanych na ich wejścia zliczające (zliczanie to odbywa się w pewnym przedziale czasowym). Oprócz wejścia zliczającego posiadają one również wejście zerujące, służące do ustawienia stanu początkowego licznika tzn. do jego wyzerowania.Zerowanie polega na ustawieniu w stan 0 wszystkich przerzutników z których zbudowany jest licznik.

Rys.1 Symbol graficzny licznika

    Jest to n-stanowy układ sekwencyjny n = 2^k    k - ilość przerzutników, n - ilość stanów
    Pojemność licznika to ilość stanów jaką licznik może przyjmować w jednym pełnym cyklu, zależy ona od liczby przerzutników i jest często nazywana długością cyklu danego licznika.
Podstawowymi elementami liczników są przerzutniki synchroniczne, ich liczba jest liczbą wyjść licznika. Każde wyjście przerzutnika Q jest jednocześnie wyjściem licznika. W postaci popularnych układów 4-bitowych są dostępne liczniki BCD (dzielące przez 10) i liczniki binarne lub szesnastkowe, dzielące przez 16 (jeżeli licznik ma współpracować z wyświetlaczem, konieczne jest użycie transkodera), oraz liczniki modulo n, umożliwiające dzielenie częstotliwości wejściowej przez liczbę n, zadawaną jako słowo wejściowe.

   Poniżej przedstawiono implementację 4-bitową zrealizowaną za pomocą przerzutników D. Długości poszczególnych impulsów kolejnych wyjść są równe liczbie impulsów zegara: Q₀ zlicza do dwóch, Q₁ zlicza do czterech, Q₂ do ośmiu i Q₃ do szesnastu impulsów. Licznik ten może być traktowany jako dzielnik częstotliwości, kolejno przez dwa, tak że na wyjściu Q₃ mamy sygnał o czasie powtarzania szesnaście razy dłuższym od czasu powtarzania impulsów zegara.

Liczniki możemy podzielić ze względu na długość cyklu:
  - o stałej długości cyklu,
  - o zmiennej (nastawianej) długości cyklu.

oraz ze względu na kierunek zliczania:
 - jednokierunkowe,
 - dwukierunkowe czyli rewersyjne.

Rozróżnia się dwa sposoby łączenia liczników:
 - szeregowe (licznik asynchroniczny),
 - równoległe (licznik synchroniczny).

    Charakterystyczną cechą połączenia szeregowego jest opóźnienie czasowe ustalania się zawartości. Zmiana stanu każdego członu następuje dopiero po zmianie stanu poprzedniego, a nie synchronicznie z sygnałem wejściowym.
    Przy łączeniu równoległym sygnał wejściowy X jest podawany równocześnie na wszystkie liczniki, przy czym dociera on do wejścia liczącego i-tego licznika, gdy wszystkie poprzednie liczniki są w stanach końcowych. Do łączenia równoległego liczników trzeba więc wytworzyć przeniesienie Y_R. Zaletą tego sposobu łączenia jest większa szybkość pracy układu, gdyż zmiana stanów wszystkich liczników następuje jednocześnie.
    Jeśli wszystkie człony składowe mają pojemność równą 2, to cały licznik jest nazywany dwójkowym, a jego pojemność P = 2^N.
  Liczniki dwójkowe równoległe (synchroniczne), w zależności od sposobu realizacji układu sprzęgającego, można podzielić na:
  - liczniki z przeniesieniem równoległym,
  - liczniki z przeniesieniem szeregowym.
    Realizacja licznika z przeniesieniem równoległym z przerzutników typu D modulo 16 została przedstawiona poniżej. Sygnał wejściowy wchodzi tu nie na wejścia zegarowe przerzutników, lecz na bramki sprzęgające.

    Licznik dwójkowy równoległy z przeniesieniem szeregowym modulo 8 przedstawiono poniżej.

  Różni się on tym od licznika z przeniesieniem równoległym, że iloczyny wielowejściowe, formujące sygnały przygotowujące JK przerzutników, zostały rozbite na połączone kaskadowo iloczyny 2-wejściowe (element NAND i negator). Umożliwia to budowę licznika o dowolnie dużej pojemności.
  Przerzutniki licznika równoległego z przeniesieniem szeregowym zmieniają swój stan bezpośrednia pod wpływem sygnału wejściowego X, a więc jednocześnie, ale następny impuls wejściowy X może przyjść dopiero wówczas, gdy wywołane zmianą stanu zmiany przeniesień Y dotrą do ostatniego przerzutnika.

    Licznik dziesiętny składa się z szeregu dekad liczących, czyli liczników o okresie P = 10. Dekady, podobnie jak przerzutniki w liczniku dwójkowym, mogą być łączone szeregowo lub równolegle. Stany poszczególnych dekad odpowiadają liczbom dziesiętnym kodowanym dwójkowo. Najczęściej stosowanym kodem jest kod 8421, w którym kolejne cyfry 0, 1,..., 9 są kodowane naturalnym kodem dwójkowym.
  Poniżej przedstawiono dekadę asynchroniczną, zbudowaną z przerzutników typu D. Przerzutniki Q₁ i Q₃ są "odwrócone" i wtedy elementy NAND pełnią funkcję iloczynów.

  Dekady asynchroniczne są zwykle łączone szeregowo, rolę sygnału przeniesienia odgrywa wtedy sygnał Q₃ z wyjścia ostatniego przerzutnika.